На наједноставно ниво, довербата обезбедува врската помеѓу познатото и непознатото и ни овозможува да се поврземе со други луѓе и идеи.

Довербата во банките може да се подели на три нивоа;

• Основни очекувања – дали банката ќе ги штити моите пари и мојот идентитет и моите финансиски информации;
• Ветувања – дали банката ќе ги почитува ветувањата што ги направи, експлицитно или поинаку, во однос на основните услуги;
• Основни вредности – дали банката е способна да ја прави вистинската работа за своите клиенти, дури и ако тоа значи помал приход по трансакција.

Банките треба да испорачуваат доверба кај своите клиенти на сите нивоа, но тоа е третото, зачувување на основните вредности е најважно. Првите две едноставно се сметаат за стандардни. За жал, ова е местото каде што повеќето институции не успеваат, особено кога нивните бизнис модели вклучуваат внатрешни субвенции на повеќе клиенти.

Банките имаат проблем со довербата, но начинот на кој довербата е перцепирана од општеството исто така се менува. Пријателите, сајтови за оценување, колегите, блоговите и медиумите се нови извори на доверба. Преку засилување и агрегација, технологијата ги комбинира овие извори на информации за да им овозможи на банките да изградат репутација.

Што значи ова за банките? На ниво на поединецот, довербата се воспоставува преку дејства, а не зборови. Затоа, секоја клиент преку интеракција треба да изгради доверба и да ја даде на банката.

Не постои средишна основа. Секоја интеракција го гради брендот или го уништува. Лојалноста е реципрочна врска која успева на взаемна доверба и разбирање. За Банките нема подобро место за почеток отколку со демонстрирање дека им веруваат на своите клиенти.

Цело време од постарите генерации може да се слушне како во нивно време, кога тие биле млади, се било подобро и поубаво. За среќа на вистината, секое време си е убаво, поинакво и подобро. Бизнисите мора да разберат дека со промената на генерациите и тие мора да се менуваат ако сакаат да опстојат на пазарот. Со финансиските институции промената не е брза, и затоа многу аналитичари веруваат дека младите ќе ги “уништат„ банките.

Кога имаат проблем со производот, тие прво бараат решение на Google па подоцна и се обраќаат на корисничката поддршка на банката. Процесот многу често почнува и завршува на Google. Младите генерации, особено оние родени после 1990 година, се чувствуваат многу покомотно да пишуваат пораки отколку да зборуваат на телефон. Тоа е главната причина зошто секогаш ќе го одберат Google за помош, а не корисничката поддршка на банката.

Дополнително, тие сакаат сами да се послужат. Овие генерации, сакаат се да создадат сами. Тоа е побрз начин отколку некој друг нешто им даде или заврши некоја работа. Тие ја сакаат брзината, сакаат работите да ги завршат брзо и прецизно.

Тие се хипер-конектирани генерација. 90% од времето го поминуваат на смартфон, лаптоп или таблет, па затоа мора да им пласирате точна, навремена и потполна информација за услугите. Банките знаат да каснат со информирањето на своите корисници. За овие генерации, чекање на повратен одговор од банката на имејл подолго од 10 минути, претставува проблем. Дури, некои одат толку далеку, што можат да ја променат банката.

Тие се толку активни на социјалните медиуми, што секоја слаба и јака страна можат многу лесно да ја споделат со своите пријатели. Истражувањата покажале дека моќта на препораката од пријател на социјалните мрежи (добра или лоша), има огромно влијание врз избор на банка.

И… за крај, кога ќе дојдат во вашата експозитура (што е чудно бидејќи имаат апликации за своите смартфони), посветете им го целото време и не ги оставајте да чекаат.

Парите не можат да ја купат среќата. 

Колку пати сте слушнале за ова? Многу пати, сигурно. Нашата култура ни испраќа две многу конфликтни пораки за пари. Првата, порака која ни кажува парите се сè во животот. Познати култури, богати и познати, алчноста на Волстрит, завист од љубомора што се чувствуваме кога гледаме куќа поголема од нашата, автомобили понови од нашиот автомобил.

Потоа, постои сосема спротивна порака, онаа која ги третира богатството – и богатите – со сомнеж, што работи напорно за да нè научи да не завидуваме, да ги видиме ограничувањата што ги има богатството и потенцијалните проблеми што може да ги предизвикаат.

Парите се важни затоа што ако имате пари значи дека нема да бидете сиромашни. Тоа значи дека не сте зависни од тоа да бидете вработени, да живеете плата за да платите и да морате да му се умилкувате на вашиот шеф затоа што ви е многу потребна вашата работа.

Парите се важни затоа што ви овозможуваат да имате поголема контрола врз вашиот живот, поголема слобода да издвоите свој пат и помалку ограничувања во изборот. Колкумина од нас се заглавени во кариера или во работа што ја мразиме, но не можеме да си дозволиме да ја изгубиме, бидејќи губењето на нашата работа би значело губење на нашата куќа и нашето здравствено осигурување?

Парите се важни затоа што тоа значи да бидете во можност да им го дадете најдоброто на вашите детца – најдоброто образование, најдобрата здравствена заштита, најдобриот почеток во животот. Секако, кога станува збор за децата, парите можат во голема мера да ги расипат, па затоа богатите родители треба да најдат начин да им дадат најдобро на своите деца, а сепак да ги поучат за вредноста на парите.

Парите се важни затоа што тоа значи помалку финансиски грижи. Секако, богатите се грижат премногу – тие се грижат за губење на своето богатство, на пример. Но, ова не е исто што и да се грижиш за да можеш да ја ставиш храната на масата.

Парите се важни затоа што ви овозможуваат да и се вратите на вашата заедница, да ги одберете добротворните организации и да предизвикате и останатите да придонесат за неа.

Парите се важни, бидејќи да се има пари значи дека животот не е постојан напор да ја држите главата над водата. Имајќи пари ви овозможува да живеете живот во потполност, да уживате во авантури и текстури и вкусови, да искористите најмногу од животот. Парите ќе ви овозможат да живеете поудобен живот.

И да, парите не ја купуваат среќата, но го олеснуваат животот.